ΝΕΚΡΙΚΟΣ ΣΦΥΓΜΟΣ

Εως πότε μπορείτε να αντέξετε,αυτό το ερώτημα ηχούσε στα αυτιά μου, από την παιδική μου ηλικία.

Ενας σκοτεινός και χαοτικός κόσμος,που δεν είχε αρχή και τέλος,παρά μονάχα πόνο και αδικία,μια σκοτεινη και παραξενη εποχή,που το πράσινο ήταν μαύρο. Που η φαντασία του παιδιού έβλεπε μόνο χαμόγελα,σαρδόνια και γελεία,μια φωνη που την γνωρίζω μόνο από τα ονειρά μου ,μου ζητά επίμονα να παραιτηθώ …..οχι ο νεκρικος σφυγμος ανηκει μονάχα στα σάπια εγκεφαλικά σας κύτταρα..